విపర్యయం

అంతగా ఏముంటాయి అనుకుంటాను

ప్రేమలూ దుఃఖాలూ కలవడాలూ విడిపోవడాలూ అన్నీ వస్తూ పోతూ జీవితపు సంరంభంలో కాస్సేపు మెరసి అలా వెళ్ళిపోయేవే కదాని

ఒక ఊహ
కొనసాగించడానికి మాటల ముక్కు మూసి తలకిందులుగా నానా విన్యాసాలు చేసి

ఒకానొక  స్థితిలో నన్ను నేను సరిపుచ్చుకొని-

ఇంతా చేసి చేస్తున్నదేమిటి
తామరాకులనంటిన నీటిబిందువుల అద్దంలో ప్రతిఫలించే ముఖాలను వెర్రిగా మోహించడం
దగ్ధమయ్యేందుకే పునః పునః తలనెత్తడం

వ్యాఖ్యానం

మరణం ముంగిటి దుఃఖంలో తడిచి ఉబికిన
దూదిపింజల కన్నుల ముందర నిలుచున్నాను

ముట్టుకున్నపుడు
మాటలు రాని వెల్లువ ఒక్కటే కనుకొసలలో
భాషగా పెల్లుబికినప్పుడు అతనితో కలసి వొక మహాప్రవాహపు సుడిలో
అల్పపు గడ్డి పోచగా మునిగి తలకిందులయ్యాను

ఎవరో ఏదో మాటాడినపుడు
జీవితానికీ మరణానికీ వ్యాఖ్యానపు తొడుగును ధరింపజేస్తున్నపుడు
పరిపరివిధాలుగా మరింత సన్నని తీగపై హద్దులను చెరిపి సరిచేస్తున్నపుడు
కాసేపు అన్నింటినీ పక్కన పెట్టి మోముపై భయ విస్మయ రేఖనయ్యాను

మరణాన్ని
ఒక చివరకు చేరి తీరవలసిన తార్కిక సరిహద్ధుగా ఎవరో ఖండితస్వరంతో పరిచయం చేసినపుడు
సర్వమూ ఖాళీ అయిపోయిన అనుభూతిగా
కొయ్యబారి ఎవరైనా వొక మాటతో  వొక నమ్మకంతో
భుజాన చేయి వేసి ఊరడిల్లజేస్తారని ఎదురు చూసాను

ఎన్నింటినో విని కేవలం మాటలలో మాత్రమే మునిగి తడిసిన ఊహలను దాటి
అనే్క చావులకు చిరునామాగా మిగిలిన దారులలో తిరుగుతూ
వేసిన ఒక్కో అడుగుకూ అంటిన నెత్తుటి శ్వాస పాదాలలో గడ్ద కట్టుకపోయి కాలాన్ని మృత్యు కరస్పర్శగా పరిచయం చేస్తున్నపుడు
ఆ ఎరుకలో తిరిగి తిరిగి రూపొందుతున్నదేమిటో తరచి చూసాను

పండిన వొక ఆకు
గాలిలో సుడులు చుడుతూ నెమ్మదిగా మట్టి తాకిన తన్మయత్మం
వొక పువ్వు ఫలించి నేలకు రాలి ఇంకో జీవితానికి వాగ్ధానమవ్వడము కాక

నిజంగా బతకడం అర్థాంతరంగా ముగిసిపోయే వాక్యశకలమని
ఒక చేయి మరొక చేతితో కలిసే లోగా స్థంభించి పోయే భీతావహ దృశ్యమని సరిపోల్చుకున్నాను

సభ్య లోకం

కొంత మంది ఎలా వస్తారో తెలియదు (దుర్మార్గంగా)
ముతకగా అభిరుచి అంటూ ఏమీ లేకుండా
(తూ...యాక్) వచ్చి పడతారు సభ్యలోకంలోకి

తన్మయత్మపు మైకమేమీ లేక (ఆర్టంటే ఏమిటో తెలిసి చస్తే కదా)
ఏదో పెనుగాలికి కొట్టుకొచ్చిన అపరిచిత జీవుల్లా
ఉద్యమాల్లోకీ, సాహిత్యంలోకీ గుత్తగా దఖలు పరుచుకున్న రంగుల కలలచిత్రాలలోకి
ఎందుకో(చాలా చాలా దుర్మార్గంగా)

ఉంటారా వీళ్ళు ఉండగలరా వీళ్ళు

సరదాగా మాటాడుకుందాం తూనిక వేసి పడిగట్టు పదాలతో తూగలేని వీళ్ళని
కోల్పోయి తమను నత్తులు కొడుతూ
మాటలలో హింసల కుప్పగా కూరుకొని చివరకు గాలిలో ధూళిలా కలగలసి పోయి (హిహిహి)-

చెరగని చిరకాల ముద్ర (మనదే మనదే)
ఉంటుందని ఒకటి
తెలియక వస్తారు( పాపం) వీళ్ళు నిరక్షర కుక్షుల గర్భశోకాలలోంచీ పొలోమంటూ (పాపం పాపం)

(హుష్)

ఎవరు  గరపగలరు విద్యను వీళ్ళకు మనం కాక ?
భుజస్కందాలపై (కాచిన కాయలు ఎన్నో!)
చరిత్ర మోపిన మరో భారం

మంచి ముడి సరుకు కదా
ఇక ఈ రోజుకు కథో కవిత్వమో -(నుదుటి పై పొటమరించిన చెమట చుక్కలు ఎన్నో చూడు)



　
　

చేసిన పాపం

ఉంటామా
పొరలు తొలుచుకొని
దినాల కాంతీ లేని చీకటి పోనీ
యుగాల నగ్నతలపోతగా

ఎవరికీ పట్టని
మూలల శుద్ధ వచనాలకావల

ఉంటామా
మనలో మనం ఉమ్మనీటిలో
స్మృతుల పురామడతలలో తెలియని మూర్చనలలో
ముడుచుక పడుకొని

అకవిత్వపు
అంచుల రాలిన పూవుల శైధిల్యపు ముద్రా ధ్వానం లోపల

ఉంటామా
ఒకటంటూ కాలేక ఒదగలేక తొడుగుల తగిలించుకోక
వేలెత్తి చూపినప్రతిసారీ శాపగ్రస్తులుగా వొదిగి వొకింత తప్పుక తిరుగుతూ

ఖండితాల
నడుమ ఖండితమై మన చుట్టూ మనం అకవులమై
ప్రదక్షణం చేస్తూ మోస్తూ ఈ రక్త కంకాళ జరా మరణ దేహంలో ఈదులాడుతూ