క్రీడలు

దారిని వెతుకుతూ ఒక విముక్తి కోసం
కాసేపు మాటలననుకుంటాను

అలసటలో కాగి సందర్భోచిత అర్థసమన్వయంతో అరిగిన మాటలకు
విపర్యయంగా కాసేపు  ఒక ఆటను మొదలు పెడతాను
ఒక్కో మాటను జుట్టు పట్టుకొని పైకి లేపి
అది ఇచ్చే అనుభవాల పొరల గొడలకేసి బంతిలా పదేపదే నన్ను నేను బాదుకుంటాను

నడిచే దారులలో పొదిగన ఙ్ఞాపకాల ఒత్తిడిలో
కాసేపు ఉద్వేగపు జ్వాలల గూటిననుకుంటాను

అమరిన అవయవాల పొందికతో వికసించిన జీవితపు చలన క్రమానికి
వ్యతిరేకంగా కాసేపు గుర్రాన్ని బండికి వెనుక కట్టేసి ఉంచుతాను
కదలిక గమ్యంగా ఉనికిని నెరపే ఒక్కో అవయవాన్ని అసంకల్పిత ఉద్ధీపనా భారంతో
ఒత్తి ఒత్తి ఒత్తిడితో కందెనలేని ఇరుసు చక్రంలా మొర్రోమనేలా చేస్తాను

పిచ్చి వాడిని ప్రేమించి దిమ్మరిపై అసూయ పడి
చచ్చి బతికిన వాళ్ళను బతికి కాల్చుక తినే వాళ్ళను తలపోసి వస్తూ పోతూ ఉన్న ప్రాణాన్ని అనుకుంటాను

 దీపమై వెలిగి అలమిన కాంతి ఒక పలకరింతగా స్పృశించి పరవశించి జీవించే క్షణాలను
తిరగతిప్పి బోర్లించి ఉంచిన పాత్రతో కొలిచి మిగిలిందేమిటో తరచి చూస్తాను
బతుకినపుడు చావును చచ్చినపుడు బతుకును
రాస్తూ కొట్టేస్తూ సదా తడుముకుంటూ చెప్పేందుకు చేతకాని వాక్య శకలంలా మిగిలి ఉంటాను

మా ఊరి రైల్వే స్టేషన్

బహుశా అని మొదలు పెట్టి
ఇక ఏ రోజుకైనా రాయడానికి దోసిటటిలో విరబూసిన ఒక దిగులు పుష్పంలానో
రెండు దిక్కులకేసి చేతులు చాచి నిలుచున్నపుడు నిన్ను దాటుతూ అటు నుండి ఇటు ఇటు నుండి అటు సాగిపోయే సుపరిచిత ప్రయాణంలానో

నిలుచుని ఉంటుంది మా ఊరి రైల్వే స్టేషన్

సరిగ్గా ఇలాంటి సమయాలలోనే
ఏకాంతపు సాంధ్యలు చలిగీతమై రాజుకునే ఇట్టాంటి వేళలలోనే



కాల రేఖలను దాటి కొద్ది కొద్దిగా రేకులు విప్పుకుని
కూర్చుని ఉన్న సిమెంట్ బేంచీల మీదకు వాలే జొన్న చేల రెపరెపల పచ్చని ఒకలాంటి పరిమళంతో
పురా స్నేహితులను అర్థాంతరంగానే చావును జెండాలా ఎగరేసిపోయిన ఒకరిద్దరు మిత్రులను
ఆలింగనం చేసుకుని మాటాడుతూ ఉంటాను

నేర్చుకున్న తొలి అక్షరాలను అపురూపంగా దిద్ది రాసే
ఒక బాలకుని అబ్బురం వలే మడతలు పెట్టిన కాగితంపై రాసి ఉంచిన కొన్ని పంక్తులుగా
ఇక్కడనే నన్ను నేను తడుముకుంటాను

ఒక పుస్తకం వలే ఎంతకూ వదలని పదబంధం వలే
రూపొందే ఒక విశ్వాసం వలే స్పర్శ వలే నాలో నేను మెదలుతుంటాను

తరగని ప్రవాహ గుణమేదో ముప్పిరిగొని ముసిరే జాములలో
కాలాతీతమై ఒరుసుకొని పారేందుకు ఒడ్డులేవీ లేని తనానికి నాకు  నేనే చుక్కానినయ్యి తలుచుకున్నప్పుడల్లా మా ఊరి రైల్వే స్టేషనుగా ఎదర నిలుచుంటాను

　

　

　

　

　

　

　

　

　

　

　

అకవిత్వం

చాలా రోజుల వరకూ ఈ దారిన రావు నీవు

కొన్ని రోజు వారీ పనులూ, చేయక తప్పనివేవేవో
ఇష్టమయ్యీ ఇష్టం కాకా-


మనుషులతో మాటాడతావు కానీ మాటలు వుత్తి శబ్ధాలను తప్ప మరేమీ పలుకక
వుంటావు వూరికే ఒక పూట గడవడానికి ఒక రోజుకు ఊపిరి సలపని గోరీని తవ్వి పరుండబెట్టడానికి


ఎడతెగని శీతల ముద్ర
గడ్డకట్టుక పోయి నీతోటే నీ కవిత్వమూ


ఒప్పుకోకపొవడానికిక ఏమీ ఉండదు
చెప్పడానికి నొప్పే అయినా మూసుకపోయిన కవాటాల అవతల
కొన్ని యుగాల దూరాన


కవులు చనిపోయీ
కవిత్వం ఇగిరి పోయీ
తిరిగిన దారుల పాడువడి ముళ్ళు కాసీ-


చాలా రోజుల వరకూ ఇటుకేసి రానే రావు నీవు


ఉన్నావని చెప్పడానికి
ఉండడమంటే అన్నిటినీ కూడగట్టుకొని
పూసిన ముళ్ళ చివరల ఒక్కొక్క నీవుగా పూయడానికి


చాలా రోజుల వరకూ ఇటుకేసి రావు కదా నీవు




　

　

　

　

　

　

ద్రవం

బాధపడటం బాగా నేర్వాలి

కాలాలు కరిగి, తావులు కూలి
లోపల మరుగుతున్నదేహపు జ్వరమానిని

గొడలు వొరుసుకొని, తలుపులు పిగిలి
గాయపు దేహం రబ్బరులా సాగి

ఏ ఔషధ లేపనానికీ
లొంగని మహత్తర మనుషులం కావాలి మనం

ఎలా మొదలెట్టామో తెలీదు కానీ
ఉద్విగ్నపు ఘడియల తొలుచుకొని కరిగి జారి
 ప్రవాహ సదృశమై
 ఉనికి స్థలకాలాతీతం

సర్వవ్యాపితం
సకలాతీతం