విమానం

నీకోసం వేచి ఉన్న ఒకానొక రోజున
అటూ ఇటూ కాని జాములలో
దారి కాచి మరీ నిన్ను ఎత్తుకొని పోతారు

అన్నీ సిద్ధం చేసి ఉంచిన అరలోనికి
పెండ్లికొడుకులా  నడిపించుకపోయి
ఒక్కొక్కటిగా వివరాలడుగుతూ నెమ్మదిగా పెడరెక్కలిరిచి కట్టి
పందిని వేలాడదీసినట్టుగా నిన్ను వేలాడదీస్తారు

(అమ్మమ్మా....నొప్పి( నీయమ్మ నాకొడకల్లారా...)నిజంగానే నాకేం తెల్దుసారూ....నిజం సారూ..)

(బక్కనాకొడ్కా/ నువ్వేడ తిరిగేదీ ఎమేం జేసేదీ తెల్దనుకున్నావా
అన్నీ కక్కిస్త కొడ్కా ... చెడ్డి విప్పదీసి గుద్దలో.....)
(వద్దుసారూ జెప్త సారూ...(వీనెమ్మ నాకొడ్కు... వీనికి ఏ కాడికి దెల్సు, నేనే కాడికి జెప్పాలా...సచ్చే సావాయ గదురా నాయ్నా))
?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!!!??!?!?!?!?!?!??!??!?!?!?!?!!?!??!?!?!?!?

ఒక విరామం:

నరాలు మొద్దు బారే నొప్పికి కాసేపటికి ముందు
నేలా కానీ ఆకాశమూ కానీ నీ లోపలి గుంజాటనకు ముందు

అమానుష స్థావరంలో అమానుషమైన చర్యల ఎత్తుగడల నడుమ
అపుడే ఎవరిదో ఒలికిన నెత్తురు  నెమ్మదినెమ్మదిగా ఒక జిగటలాగానో
సహజమైన జారుడు గుణపు హద్దులు దాటి తేమను జార్చుకొని రూపొందుతున్న ఒక కరుడులాగానో
భయం భయంగా అసహ్యంగా జిబజిబలాడే ఈగల ముసురులాగానో
అనేక కళలుకళలుగా దృశ్యం గిర్రున తిరిగే వేళలలో-

నీకు కవిత్వం గుర్తుకు రాదు
కవులు విసిరే అతిశయం మాటలు అసలే గుర్తుకు రావు

( ఒరే కాసింత మన్ను దెంకోనొచ్చి దాని మీద దెంగండ్రా )

ఇక ఆట్టే సమయం ఉండదు

కాలింగ్ బెల్లు మీదకు ఆ చేతులు మళ్ళీ కదిలే లోగా...( జెప్త సారూ నే జెప్తా సారూ....)
చేతులు పెడరెక్కలిరిసి  నిన్ను పందిలా గాల్లో వేలాడదీసేలోగా
ఆట్టే సమయం ఉండదు

సచ్చే సావొచ్చిందని నువ్వు  నాజూకులన్నీ వదిలేసుకున్న భాషలో శరపరంపరగా పెనుగులాడుతున్నప్పుడు
ఒక చివరకు ఏమీ తెలియని కలగాపులగపు స్థితిలో  పేర్కొనజాలని  అవమానపు కత్తివాదరలతో గాయపడుతున్నప్పుడు
ఇక ఆట్టే సమయం ఉండదు

ఇది నిజంగానే పరీక్షా సమయం
*       *      *     *     *     *      *      *

రోజుల కాఠిన్యపు ముద్రలను ముఖంపై గంటులా మోసుకుని తిరుగుతూ ఇంకా కోలుకోని నీతో
కూడా విమానమెక్కిన నీ అనుంగు మిత్రుడు ఒకరోజు నీతో పరిహాసంగా అంటాడు కదా:

"కవీ నీకు అప్పుడు మాటలు నిజంగానే సరిపోలేదు కదా"

అంతేబదులుగా నువ్వూ-
"నాకొడకా నీ సంబడమూ తెలిసిందిలేరా"







*విమానమనేది పోలీసులు మాత్రమే ప్రదర్శించగల గొప్ప సృజనాత్మక విద్యలలో ఒకానొకటి

దెయ్యాలున్నాయి

పక్కటెముకల నుండి భుజాల మీదగా చేయి కొసల దాకా నొప్పి పాకుతున్నపుడు
ఒక లాంటి  భయం చావులాగా ఒంటి మీదకు పాకి ముచ్చెమటలు పోసేటపుడు
తను నీతో అంటుంది :

అన్నా నన్ను ఇక్కడ నుంచి తీసకపోన్నా -

అందరూ తనతో అంటారు:

అది వొట్టి భ్రాంతి
చనిపోయిన వాళ్ళు ఎక్కడైనా కనపడతారా ?
తిరిగి తిరగాడుతారా ?

మనం ఊహించుకుంటాం ఉత్తినే
పదే పదే ఏదో తలపోస్తాం
చివరకు బుర్రను పాడుచేసుకొని -

తను ఇంకా అంటుంది :

ఇక్కడ నాకు ఊపిరాడదన్నా ఊపిరాడదు
పడి ఉంటానా ఇక్కడ ఒక్కత్తినే
పనులకు పోయి ఆఫీసులకు  బడులకు పోయి తిరిగి తిరిగి ఎప్పటికో వచ్చే వాళ్ళ కోసం
గిర్రున తిరిగే యంత్రం లాగానో వేళకు అన్నీ అమర్చి పెట్టే పనిముట్టులాగానో

అంతా బాగుంటుంది కానీ
అమర్చి పెట్టేందుకు ఎవరూ లేని
చేయడానికి ఇక పనంటూ ఏమీ మిగిలి ఉండని జాములలో

ఆవరణంలో ఏదో కదలాడినట్టు నీ వెనుకే  నీడలా ఎవరో పారాడినట్టు
నువ్వు ముఖాముఖీగా ఎవరినీ చూడక పోయినా నిన్ను ఎవరో తదేకంగా గమనిస్తున్నట్టు
ఒకటే దడగా చెమట చెమటగా
చిత్తడిగా చావులాగా పాకుతుందన్నా నొప్పి

నన్ను ఇక్కడ నుంచి తీసుకపోన్నా-

దిగ్బ్రాంతితో భయంగా వింటాను
కాసేపటికి తేరుకొని ఏమై ఉంటుందని తర్కించుకుంటాను

భ్రాంతిని నిజంగా భావించకూడదని చెబుతారు
కానీ నిజం భ్రాంతిలా కూడా ఉంటుందా?