దేహాన్ని చేతులతో పైకెత్తినపుడు
ఇంకా సరిగా నిలబడని మెడతో, మోకాళ్ళనలా వేలాడదీసి
చిన్ని కుక్కపిల్లవో లేక పిల్లికూనవో తప్ప నువ్వు మరొకటి కాదు కదా
గాఢమైన నిద్దురలోనూ తడియారని పాల పెదాలతో
తిరిగి తిరిగి ఒకేలా గోడకు వేలాడే రోజుల గడియారపు ముఖమ్మీద
చెరగని ధ్యానమై పాలిండ్లను జుర్రే సుతిమెత్తని నీ కదలిక
విప్పారిన కన్నులలో ఏవో కొన్ని-
బహుశా ఒకటో రెండోనేమో కూడా
అంతకు మించి మరింకేమీ పలుకని నిసర్గ సౌందర్యపు జాలులు
నీవు పరికించినంతమేరా
ఇంకా, నీకే తెలియక మత్తిల్లిన లోకంలో
ఒక నులక మంచపు పట్టెకు
తాడు దుప్పటి చేర్చి ఊయలగా అల్లిన స్వర్గంలో నువ్వు సేద తీరుతూ
చిన్ని బెల్లంతో నీ ఒంటినీ ముఖాన్నీ మూత్రించుకొని
ఈ భూమికి వచ్చిన నాటి కలవరపాటుతో బిగ్గరగా ఏడ్చినపుడు నీ చుట్టూ ఏవేవో నవ్వులు
అనంతరం కొద్ది కొద్దిగా పెరుగుతూ
వద్దని వారిస్తున్నా వినక, ఇంకా ఒకింత చిలిపితనంతో
ఆటబొమ్మలా తదేకంగా నీవు అంగంతో ఆడుతున్నప్పుడు
దారిన పోయే మేధావి ఒకడు
తన సహజ సిద్ధ పైత్యంతో అంటాడు కదా:
"బహుశా అతడు దాని భవిష్యత్ పర్యావసానాలను అవలోకించుచున్నాడు కాబోలు"
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి