పావురాళ్ళ గూడు

తమంతట తాము కనుగొని కుదుర్చుకున్న గూటిలో ఒక పావురాల జంట

పగలంతా ఎక్కడెక్కడికో తిరిగి తిరిగి తమ విశ్రాంతి వేళలలో లేదా బయటకెక్కడకూ పోజాలని ఇలాంటి దుర్మార్గపు మిట్టమధ్యాహ్నపు జాములలో అవి ఇక్కడ చేరతాయి

వాటి కోసం కాసిని నీళ్ళను గిన్నెలో పోసి కొద్దిగా గింజలను ఇక్కడ చల్లి ఉంచుతాను

గూటిలో వాటి జీవితం ఏమిటా అని అప్పుడప్పుడు ఆలోచిస్తాను

అలాగే అవి క్రితం రోజుల నాటివా లేక కొత్తవా అని కూడా –

తేడా ఆట్టే కనిపెట్ట లేను కానీ, అవి అక్కడే కొనసాగుతూ పిల్లలను పొదిగి భారమైన రోజులను దాటుకొని తమలో కొన్ని శిథిలమైపోగా, ఆ ఎముకల చితుకులలో ఒక్కో సారి ఒంటరిగా కూడా తారాడడం –

ఒక లాంటి నిర్లిప్తతతో తన రెక్కలను ముక్కుతో తుడుచుకుంటూ గడిపిన రోజులనూ గుర్తుకు తెచ్చుకుంటాను

ఈ కాసిని నీళ్ళనూ, గింజలనూ ఇక్కడ ఉంచుతున్న ప్రతీసారీ

గూటిలోని ఆ జంట వీటిని గుర్తించి తమ దేహార్తిని బాపుకుంటాయా లేదోనని కనీసం నీడ కూడా దొరకని ఈ రోజులను తలుచుకుని దిగులు పడతాను

పావురాలుగా పావురాల గూడుగా ఎండిన ఎముకల చితుకులలో ఒలికిన ఒక లాంటి దిగులు పువ్వులా

తిరిగి అవి విరిసి విచ్చుకొని సుతిమెత్తని సవ్వడులై కదలాడే చిన్నిచిన్ని పిట్టలుగా

ఎండాకాలపు ఆవరణంలో సందిగ్ధపు ఉద్విగ్నతను పులుముకొని అప్పుడే ఉంచిన కాసిని నీళ్ళూ గింజలులా

ఒక్కో సారి ఒక్కోలా ముక్కలుగా విడిపోతున్న ఉనికి సంరంభాన్ని ఒకింత ఆశ్చర్యంతో అవలోకిస్తాను

తిరిగి నెమ్మదినెమ్మదిగా కదులుతూ అన్నీ కలగాపులగమయ్యే దృశ్యపు దేహమై
నన్ను నేను కనుగొంటాను