కడుపులో నులిపురుగులు

పెచ్చులు పెచ్చులు రాలి ముఖం నున్నటి గుండ్రాయి అరచేతిలో గీతలరిగి పెద్దమ్మ నిశానీకీ పనికిరాక వింటూ ఉన్నప్పుడు అలవాటుగా గడ్డానించుకొనే అరచేయి ఇక ఎక్కడ ఉంచుకోనూ?


వొంగి వొంగి దాగి చూసి అదిగో అదిగోర్రా పాము అబ్బా ఎంత పెద్దదో జబ్బు ముదిరిన క్యాన్సరాసుపత్రి నాయన పొంగుకొచ్చిన వొంటిమీద గడ్డలు అనుకున్నట్టుగానే తననుకున్నట్టుగానే చావన్నా దెంకపోదని జబ్బు మెదడుకూ పాకి నిజంగానే బతుకును చావునాకొడకాని నా నెత్తిన బోర్లించి పోయినవా నాయనా

నీడ మీద కూర్చోలేను మధ్యాహ్నపేళ సూరీళ్ళయి నడినెత్తిన మండాలేనూ ఉండు పుట్టి గిట్టి రెప్పమాటు వెతల బతుకు ఆదమరచి ఉండు ఎక్కడైనా ఒక తత్వం దొరుకుతుందేమో వెతుకుతా ఒక్క పాటైనా పాత గుడ్డల చుట్టిన పొత్తిళ్ళగ పాడతా బాలింతరాలి వాసనలో మూడుసార్లు ముక్కు పట్టుక మునుగుత


(కడుపులో నులిపురుగులు సన్నని గుడ్లను పగలగొట్టుకొనే మొనలాంటి సూదుల జాములలో

                                        ముడ్డిలో జిబజిబా దురద పెడుతున్న వేళ రాసుకున్న కవిత)

రెండు పాదాల కవిత

వొచ్చీరానీ అక్షరాలను కూడబలుక్కొని

ఆ రెండు పాదాలూ నువ్వు రాస్తున్నప్పుడు నేను నీ పక్కనే కూర్చొని ఉన్నాను

అప్పుడు చుట్టూ రాబందుల రెక్కల చప్పుడు

ఆ రెండు పాదాలే పుంఖానుపుంఖమై రోజుల నిర్దాక్షణ్యతను తొలుచుకుని బారులు సాగుతునప్పుడు-

“కవిత్వమా అది”- అనే కదా నేనడుగుతాను

అప్పుడు జల్లెడలా తూట్లు పడి దేహమంతా తడిసి ముద్దయి బహుశా నొప్పితోనే కాబోలు

వణుకుతున్న చేతితో జేబులో నుండి తడిసిన ఆ కాగితాన్ని ఒక చిన్ని మిణుగురులా బయటకు తీసి

ఒక్కసారి చూసుకొని తిరిగి జేబులో దాచుకుంటున్నావు

చావును బతుకును కలుపుతూ వంతెనలా నువ్వు

వెలుగుకు చీకటికి నడుమ పలుచని వెలుతురులా నీ జేబులోని వొచ్చీ రానీ ಆకవిత్వమూ

ఆ వెలుతురులో ఆ వంతెన మీదుగా అటునుండీ ఇటూ ఇటునుండీ అటూ పిచ్చి పట్టినట్టూ తిరుగుతున్నప్పుడు

చేయి పట్టుక పక్కన కూర్చోబెట్టుకొని అప్పుడు నువ్వే ఇలా అంటున్నావు

బహుశా ఒక అమరగీతం రాసే ఉంటావు నువ్వు, తుంటరి దొంగ సుమా వీడు -

దొరికినదంతా దోచుక పోగలడు

తాగి తాగి వొదురుతూ రాసిన మీ అక్షరాల మీద ఒంటేలు పోసి పళ్ళికలించగలడు

ఒక మనిషి ఎప్పుడు ఎలా పరిణమించగలడోనని మీరు ఆసక్తిగా చూస్తుంటారు

కానీ అటూ ఇటూ చెదరని నిశ్చితాల మీదనే మీ గురి-

కొత్త బట్టలేసుక రోడ్డు మీద తిరుగుతున్నందుకు గుడ్డలిప్పదీయించిన పెద్దమనిషి

తుపాకీ ముందర చేతులుకట్టుకొని “అనా, అనా” అని వొరపోతున్నప్పుడు లోపల ఎట్టా కుతకుతమంటదో మీరూహించగలరు గానీ

పక్కన ఎప్పుడూ ఊహించనంత డబ్బు

ఎటు పక్కనించీ ఏ పోలీసొస్తాడోనన్న భయం

భుజాలనొరుసుకుంటూ మావో నిలిపిన ఆదర్శం-

రోట్లో వేసి కలిపి దంచినట్టూ మనసు ఎన్ని పరిపరి విధాలుగా పోగలదో మీరూహించలేరు

చోరజాలని ఇరుకిరుకు సందులలో మురికి పెంటల మీదగా జీవితం ప్రవహించడం మీరు చూడలేరు -

తలెత్తిన ఆకాశంలో మేఘాల పరిభ్రమణంలా గిర్రున తిరుగుతూ తన లోతులలోనికి చేయి పుచ్చుకొని ఈడ్చుక పోతున్నపుడు

తనను ముట్టుకొని అలా వెళ్ళిన వాడివి మరలా ఎందుకిలా తిరిగి వచ్చావు అని అడగాలనుకున్నాను

తిరిగి తను అర్థాంతరంగా వదిలేసిన పాదాలే -

ఒకటి మరొక దానిని కలుపుతూ ఒక దృశ్యాన్ని విడదీస్తుంటుంది

మొదటిది రెండవ దాని నుండి విడిపోతూ ఒక భావాన్ని నెలకొలుపుతుంది.