రోడ్డు మీద

రాలినపూవుల నేరుతూ
శూన్యపు గీతాలను మాలగా అల్లి
బరువుతనాన్ని దిక్కులకు వేలాడదీసేవాడా

రెమ్మల నుండి వేరయిన ఆకుల
నిశ్శబ్ధ పతనానికి  ఊర్పుల లయను జతచేసి
ఒక చెమ్మగా  నేలకురాలి, ధూళిలో ఒదిగి
జ్ఞాపకమై కరిగి పోయేవాడా 

తిరుగాడిన ఒక్కోక్క చోటుకు ఒక్కొక్క గుర్తును
సున్నిత స్పర్శగ
వీడని జలదరింపయి మేనిపై మోసుక తిరిగేవాడా
                                
కదిలే నీ దృశ్యాల పొందికలో
విచ్చిన్నతయే అవిచ్చిన్నమై
అవిభాజ్యత అనేక శకలాలుగా సాక్షాత్కారమై

చేయి చాచిన ప్రతిసారీ జవజవలాడి
నిలువునా ఒక తీరని మహోగ్రమై నిను ముంచెత్తీ

ఏమయితేనేం ఇక-

నడిచే పాదాలలో ఉన్మాదం వరదలెత్తి
ప్రపంచం తుడిచి పెట్టనీ

పెగలని మాటల వెతుకులాటలో 
ఊపిరి ఆడని అంతిమక్షణ శ్వాసల పెనుగులాటగా
గడవనీ రోజులన్నీ