మరణానంతర జీవితం

కొందరు మనుషులు అనుకోకుండా వస్తారు

రోజుల పెళుసుబారిన పెదాలమీద మండే ఎర్రని నెత్తురు చినుకులుగా కురిసి
కాసింత మెత్తదనపు స్పందనను అరువుగా అద్దిపోతారు

గడచిన దినాల దారులలో కలసి నడచినందుకో
అర్ధాంతరంగా విడివడి ఒంటరి సౌధాలలో సాలోచనగా ఒక విరామాన్ని పాటిస్తున్నందుకో

ఎంతకూ విడవని నొప్పిలాంటి అపరాధభావనను
పక్కటెముకలలో సలిపే జ్వాలలా నాటిపోతారు

తమ కోసం ఒక తలపును  తీగకొసలలోనికి ఒంపి శబ్ధాన్ని సారిస్తున్నపుడో
అక్షరాల ఆసరా తప్ప మరేవీ నీ వద్ద లేక ఒంటరిగా నిలబడి విలపిస్తున్నపుడో

చాచిన చేతుల చివరల జారిపోయే అసహాయత లాంటి నిష్పల యత్నమై పలకని గొంతుకలాంటి వ్యగ్రతను
దేహపు చాలులలో పశ్చాత్తాపంలా రాజేసిపోతారు

తమ మరణాంతర జీవితాలతో  ఎరుకలా నొప్పిలా దుఃఖంలా
కొందరు మనుషులు అనుకోకుండా వస్తారు