సంభాషణలు

ఎవరమైనా ఎలా చెప్పగలం




　

తాత్విక ప్రశ్నల సుడుల నడుమ గింగిరాలు కొడుతూ

మూగిన పంథాల చిక్కుముడులలో ఉక్కిరిబిక్కిరిగా

కాలాకాలాల నడుమ గీతలు గీస్తూ చుట్టుకొలతలు తీస్తూ

　

అప్పుడప్పుడూ ఒక నిట్టూర్పునో మరింకో దాన్నో

జరగండహో జరగండని దారి చేసుకుంటూ

మనమూ ఉన్నామని చెప్పుకోవడానికి ఆదుర్దాపడుతూ

మన పనిలో మనం నిత్యం నిమగ్నమై ఉంటాం కదా



దేహాలని పగల చీల్చుకుంటూ

సందర్భాసందర్భాల నడుమ తమను తాము పేని

ఊపిరి కదలికలకు చలించే వో సంకేతంలాగా కాకుంటే ఇంకేదో స్ఫురించని సుదూరపు ఊహలాగా

ఏదో వొక క్షణంలో

ఎవరొస్తారో తెలియదు కానీ

ఇదుగో ఇట్టాగే చప్పున చొచ్చుకొని వొచ్చేస్తారు



　

అలా వొచ్చేదాకా

చావు మన అర చేతుల మీద ఇగరని నెత్తుటిమరకలను అద్ది పోయేదాకా

వొక తెర చాటున నక్కిన మాయోపాయి వేసే

ఆట్టే తెలియని సహస్ర శిరచ్చేధ చింతామణి ప్రశ్నలలాంటివేవో ముఖాల మీద పెఠిల్లున చిట్లేదాకా

ముసిరిన సంభాషణలకు

అటూ ఇటూ తిప్పి చూసుకొనే దిగ్భ్రాంతీ దుఃఖమూ తప్ప

ఇదమిత్తంగా ఇదని చెప్పలేము కదా